Ons veranderde leven

Ongelooflijk om terug te lezen...

Hoe anders was ons leven toen ik de vorige blog schreef. Wie ons een beetje volgt, weet dat we in de afgelopen periode afscheid hebben moeten nemen van onze lieve jongste zoon David, 10 jaar oud. Hij heeft eind februari een ongeluk gehad en is door de Heere Jezus naar Huis gehaald, de hemel. Dat geloven we met heel ons hart en wezen. 

Hoe anders staan we in één klap in het leven en hoe onbelangrijk lijkt alles ineens geworden. 

Wat eerst onze droom was, is nu 'bezigheidstherapie'.

We klussen, we knappen op, we ontvangen gasten maar alles is anders. 

Ons park zit, met uitzondering van de groepsaccommodatie (vanwege corona), vrijwel de hele tijd vol. Zowel met mensen die wat langer blijven als met vakantiegasten. We doen ons best om onze gasten zich welkom te laten voelen en hen een fijne tijd hier te geven. 

De Drômecamper is favoriet en wordt veel geboekt. Een unieke belevenis om een paar nachten in te verblijven. 

Als jullie de foto's bekijken, heb je vast opgemerkt dat er veel veranderd is. De Drômehuisjes zijn wit geworden en hebben veranda's gekregen. Er is een nieuwe speeltuin gekomen en de Drômelounge is helemaal opgeknapt. Ook het Drômewinkeltje is ingericht en zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Mensen vragen zich af 'hoe we dit doen' en 'vinden het knap'. Zo ervaren wij dat niet. We doen de dingen die ons afleiding geven en waar we goed in zijn. En ondertussen rouwen we. Met heel ons hart en lijf. En dat is zwaar. En toch rouwen we niet zonder hoop. We mogen leunen op onze God, Die hemel en aarde gemaakt heeft en Die ons in Zijn Hand houdt. Hij is erbij! En David is bij Hem. 

Wees welkom op ons park. Deze zomer staan er nog wel een paar weekjes open. We zien er naar uit om jullie te ontmoeten! 

Lieve groet van ons